Studenten staan liever niet meer met naam en toenaam in de krant. Domme uitspraken of acties die in de media komen, worden tegenwoordig gegoogled door de toekomstige werkgever en kunnen doorslaggevend zijn in je sollicitatie.
Ik ben het zelf ook tegengekomen in mijn werk voor Mare . Vooral rechtenstudenten blijken gevoelig te zijn voor hun eigen uitspraken. Een grappig citaat over een taakstraf en ja hoor, een mailtje van de desbetreffende persoon.
Aan de ene kant volkomen terecht, je wilt natuurlijk niet dat je door een onbezonnen uitspraak banen misloopt. Aan de andere kant zeg ik foei, werkgever! Alsof jij zo braaf geweest bent in het verleden! Dat jij nu bent opgegroeid in een tijd waar informatie niet op grote schaal vrij verkrijgbaar was, betekent niet dat je de moralist mag uithangen. Zeker niet als je een advocatenkantoor runt.
Aan de andere kant zijn deze studenten er toch zelf bij; wees dan niet zo dom dat je je criminele verleden of domme uitspattingen aan het licht brengt. Het googlen van persoonsinformatie is tegenwoordig gewoon een onderdeel van het dagelijks leven. Het is niet meer tegen te houden, hoe vervelend het ook kan zijn.
Ik ben ook te googlen en dat levert leuke en minder leuke dingen op. Zo zijn gepubliceerde artikelen van mij te vinden (yeeh!) met soms spelfouten (oww) en was tot voor kort een post van mij op een Star Trek forum te vinden (gelukkig nu verdwenen). En dat is soms vervelend, omdat je niet aan bepaalde dingen herinnerd wilt worden.
Maar ja, ik zit hier nu ook gewoon te bloggen, iedereen kan het lezen. Wie weet wat mijn toekomstige baas hiervan zal zeggen: 'Noem je mij nu een omhooggevallen moralist? Meneer modepoppetje zonder journalistieke pretentie!'
Deze column verscheen 23 september 2008 in het Leidsch Dagblad voor het katern 'Jong in the City'
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten